اندر حکایت

هر که آمد حق ما رندانه خورد

                                 آشنا راحت تر از بیگانه خورد

گر غریبه اندکی محتاط بود

                                      آشنا، اما طلبکارانه خورد

غیر از کمرویی من شد غیور

                             یار از خوش خلقی ام یارانه خورد

چانه اش کج شد ز بس گفت از مرام

                           آن که مشت محکمش بر چانه خورد

توی جیبم رفت دست دیگرش

                         آن که یک دستش به روی شانه خورد

خیری از عشق و جوانی هم ندید

                                داغ هجران بر دل دیوانه خورد

بمب عشقی منفجر شد در دلم

                               ترکشی از آن به بالاخانه خورد!

من که سر تر بودم از میرزا رسول

                                  واقعا" حق مرا ریحانه خورد!

بند بندم را فشار زندگی

                                  گاه لپ لپ،گاه دانه دانه خورد

کو پس اندازی پس از عمری تلاش

                                  بر تلاشم مهر مذبوحانه خورد

قطره قطره جمع شد، دریا نشد!

                                ما درآوردیم و صاحبخانه خورد

قطره قطره آب گشتم همچو شمع

                              بس که مغزم را زنم پروانه خورد

شد ز صاحبخانه بی انصاف تر

                         چون که او ماهانه، این روزانه خورد

زندگی جنگ است، آری فرت و فرت

                                  زیر گوشم سیلی جانانه خورد

دل در این میدان سخت روزگار                         

                            ضربه هایی سخت و نامردانه خورد

ضربه های سخت را از من فقط

                                  آن حریف بازی رایانه خورد!

واقعیت را دلم چون تلخ دید

                                گول شیرین بودن افسانه خورد!